ผมขอเริ่มที่ คำขวัญประจำปีของวันแม่ ปีนี้ก่อนเลยนะครับ
แผ่นดินนี้ปู่ย่าตายายสร้าง เคยทอดร่างลงถมถิ่นแผ่นดินแม่
ขอลูกไทยรักษามั่นไม่ผันแปร เป็นไทยแท้มิใช่ไทยแต่ในนาม
ปีแม่ปีนี้ ผมไม่ได้มีโอกาศไปหาแม่ ถึงแม้ว่าจะอยู่ห่างกันไม่กี่จังหวัด ด้วยเหตุผลนานา แต่ผมก็มิได้ลืมเลือน ท่านยังอยู่ในหัวใจผมตลอดไป แต่อย่างน้อยผมก็ต้องโทรหาท่าน โทรไปกราบและขอขมาท่านในสิ่งที่ผมเคยทำกับท่านไม่ดี และจบท้ายโดยการขอพรท่าน เพราะพรของท่าน เปรียมเสมือนพรของเทวดาก็ว่าได้ “ผมรักแม่ครับ รักมากด้วย รักมากจนยอมทำทุกอย่างเพื่อท่าน ทุกเรื่องๆ ไม่เว้นแม้แต่ชีวิต”
ผมอยากร้องเพลงนี้ให้แม่ผมฟัง เพราะเป็นเพลงที่ เมื่อผมได้ยิน ผมจะนึกถึงแม่ทันที ซึ่งเพลงนั้นก็คือ เพลงแม่ ของพี่ เสก โลโซ ผมได้เอาเนื้อมาให้ฝึกร้องกันนะครับ
ป่านนี้ จะเป็นอย่างไร จากมาไกล แสนนาน
คิดถึง คิดถึงบ้าน จากมาตั้งนาน เมื่อไรจะได้กลับ
แม่จ๋า แม่รู้บ้างไหม ว่าดวงใจ ดวงนี้เป็นห่วง
จากลูกน้อย ที่แม่ห่วงหวง อยู่เมืองหลวง ศิวิไลซ์ ไกลบ้านเรา
* คิดถึงแม่ขึ้นมา น้ำตามันก็ไหล อยากกลับไป ซบลงที่ตรงตักแม่
ในอ้อมกอด รักจริง ที่เที่ยงแท้ ในอกแม่ สุขเกินใคร
อีกไม่นาน ลูกจะกลับไป หอบดวงใจ เจ็บช้ำเกินทน
เก็บเรื่องราว วุ่นวายสับสน ใจที่วกวน ของคนใรเมืองกรุง
( ซ้ำ * )
อีกไม่นาน ลูกจะกลับไป หอบดวงใจ เจ็บช้ำเกินทน
เก็บเรื่องราว วุ่นวายสับสน กับบางคน ที่ใจไม่แน่นอน
ลืมเรื่องบางคน ไปซบลงที่ตรงตักแม่
และเพลงนี้ เป็นเพลงประจำวันแม่เลยนะครับ ผมได้ฟังทุกปีเลยในวันแม่ ฟังกี่ที ก็ไม่เบื่อครับ ไพเราะและซึ้ง จับใจเลยครับ ชื่อเพลง “ค่าน้ำนม” ลองไปฝึกร้องกันนะครับ แต่สงสัยร้องเป็นกันทุกคน
แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง
ที่เฝ้าหวงห่วงลูกแต่หลังเมื่อยังนอนเปล
แม่..เราเฝ้าโอ้ละเห่
กล่อมลูกน้อยนอนเปลไม่ห่างหันเห ไปจนไกล
..แต่เล็กจนโตโอ้แม่ถนอม
แม่ผ่ายผอมย่อมเกิดจากรักลูกปักดวงใจ
เติบ โตโอ้เล็กจนใหญ่
นี่แหละหนาอะไร มิใช่ใดหนาเพราะค่าน้ำนม
ควร คิดพินิจให้ดี
ค่าน้ำนมแม่นี้
จะมีอะไรเหมาะสม
โอ้ว่าแม่จ๋า ลูกคิดถึงค่าน้ำนม
เลือดในอกผสม กลั่นเป็นน้ำนมให้ลูกดื่มกิน
..ค่าน้ำนมควรชวนให้ลูกฝัง
แต่เมื่อหลังเปรียบดังผืนฟ้าหนักกว่าแผ่นดิน
บวช เรียนพากเพียรจนสิ้น
หยดหนึ่งน้ำนมกิน ทดแทนไม่สิ้นพระคุณแม่เอย
ผมแถมเพลงนี้ อีกเพลงครับ เพลง อิ่มอุ่น ของพี่ ศุ บุญเลี้ยง เพลงนี้ เนื้อร้องก็โดนครับ
อุ่นใดๆ โลกนี้มิมีเทียบเทียม
อุ่นอกอ้อมแขนอ้อมกอดแม่ตระกอง
รักเจ้าจึงปลูก รักลูกแม่ย่อมห่วงใย
ไม่อยากจากไปไกล แม้เพียงครึ่งวัน
ให้กายเราใกล้กัน ให้ดวงตาใกล้ตา
ให้ดวงใจเราสองเชื่อมโยงผูกพัน
อิ่มใดๆ โลกนี้มิมีเทียบเทียม
อิ่มอกอิ่มใจ อิ่มรักลูกหลับนอน
น้ำนมจากอก อาหารของความอาทร
แม่พร่ำเตือนพร่ำสอน สอนสั่ง
ให้เจ้าเป็นเด็กดี ให้เจ้ามีพลัง
ให้เจ้าเป็นความหวังของแม่ต่อไป
ใช่เพียงอิ่มท้อง
ที่ลูกร่ำร้องเพราะต้องการไออุ่น
อุ่นไอรัก อุ่นละมุน
ขอน้ำนมอุ่นจากอกให้ลูกดื่มกิน
อยากลืมบอกรักแม่นะครับ
